[79] Modelka bierze się za pisanie książki // Mirror mirror - Cara Delevingne oraz Rowan Coleman

Ostatnio wydaje mi się, że każdy może wziąć i napisać książkę. Widzi się na rynku wydawniczym mnóstwo książek napisanych przez ludzi znanych z internetu. Tutaj różnica jest znacząca. Cara Delevingne to znana na całym świecie modelka oraz początkująca autorka, której występy możemy podziwiać w, chociażby „Legionie Samobójców” czy „Valerian i miasto tysiąca planet". Szczerze mówiąc nie za bardzo, lubię szum, jaki się wokół niej wytwarza, ale rozumiem, że ludzie mają inny gust. Sięgnęłabym po tę książkę z czystej ciekawości, chcąc się dowiedzieć co, jest w niej tak niezwykłego. Okazało się, że wnętrze było wspaniałym doświadczeniem, którego na długi czas nie zapomnę. Okładka tej książki także jest wspaniała, choć gdyby było mniejsze imię dziewczyny to, może, wyglądałoby to estetyczniej.

Wszystko zaczyna się powoli, z perspektywy dzieciaka o przezwisku Red, który razem z dwójką przyjaciół szukają Naomi, znikającej, kiedy chcę nastolatki, która dla wielu chcę przyciągnąć swoją uwagę. Przyjaciele przez bardzo długi czas jej szukają, choć inni dali sobie już z tym spokój. Dla nich to nic nowego, a ona jest prawie pełnoletnia. Red, Leo i Rose starają się żyć normalnie, ale bez najlepszej przyjaciółki nic nie trzyma się tak, jak wcześniej. Zespół pod nazwą „Mirror mirror” powoli dąży ku upadkowi i nic nie jest w stanie chyba tego powstrzymać. Jednak wszystko zmienia się w chwili, w której Naomi zostaje znaleziona, ledwie żywa i wyciągnięta z Tamizy. Dziewczyna trafia do szpitala i leży tam w śpiączce. Wydaje się, że to koniec tej opowieści, prawda? Nie można być w większym błędzie. Red odkrywa, że to nie musiała być zwykła ucieczka, a porwanie. Od tamtej chwili odkrywamy sekrety głęboko zaszyte w każdym bohaterze, których nie chcę nikomu pokazać. A Ty, co widzisz, kiedy spoglądasz w lustro?

Mamy szansę poznać każdego z tych bohaterów w różny sposób i dowiedzieć się o ich prawdziwym „ja”, który każdy z nas ma głęboko w sobie i nie zawsze chcemy to komuś pokazać. Najwięcej jest jednak o Red i przy tej postaci warto się zatrzymać i przemyśleć co właściwie ten bohater przeżywa. Największy szok jednak dla mnie pojawił się w chwili, w której następuje punkt kulminacyjny tej postaci i wszystko na jej temat wychodzi na jaw. To naprawdę był dla mnie niezły szok, ale to odważny krok w stronę tolerancji. Najbardziej kontrowersyjną postacią według mnie jest Rose. Ja chciałabym się na niej bardziej skupić i pokazać, że to intrygująca postać, która dostałą dla siebie za mało czasu na rozwinięcie się. Na pewno nie jest tak próżna, za jaką się podaje i właśnie jej perspektywy mi brakowało. Co do Leo to myślę, że o jego losie wiemy tyle, ile nam właściwie wystarczy i nic więcej nie jest nam potrzebne. Jego życie nie było bardzo istotne, choć on również ma swój udział w tej historii.

Oczywiście mamy też kilka pośrednich postaci, które bardziej lub mniej łączą się z tą opowieścią, ale zwrot akcji w ostatniej chwili zwalił mnie z nóg. Naprawdę. Nie spodziewałam się tego, ale rozumiem co, miało to zasugerować. W prawdziwym życiu nie krzywdzą nas tylko nieznajomi. Historia wymyślona przez autorkę ma na celu nauczenie nas, by nie bać się swojej osobowości, bo każdy jest wspaniały na swój sposób. Nie da się zrezygnować z bycia sobą, by inni Cię akceptowali. Każda z tych postaci ma na celu pokazanie tego i bardzo mi się to podoba, bo bałam się, że zawiodę się tą książką. Na samym początku myślałam, że historia jest rodem skopiowana z "Papierowych miast", w których zresztą autorka grała, ale wszystko później się skomplikowało i nie dało się obojętnie odłożyć tej książki. Ja czytałam ją niemal z prędkością światła. Relacje pomiędzy trójką tych bohaterów są świetne i na każdą z nich poświęcono trochę czasu, a to się ceni w takich książkach.

Mogę tylko powiedzieć, że jeśli lubicie historię o nastolatkach z problemami i rozwiązywaniem zagadek to ta pozycja jest dla Was. Myślę, że jest to coś podobnego w stylu „13 powodów". Ile tej książki napisała Cara, a ile nie to nie mi sposób oceniać, ale wyszła ona całkowicie dobrze. Jak na fakt, że naprawdę za autorką nie przepadam.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Jaguar. 

Pozdrawiam, 

Tori!